List Wielkopostny Metropolity Sawy

Drodzy w Chrystusie Ojcowie, Bracia i Siostry!

Zajaśniała Twoja łaska, Panie, zajaśniało oświecenie naszych dusz.
Oto czas życzliwy, oto czas pokuty, odrzućmy uczynki ciemności
i przyobleczmy się w zbroję światłości.
(Niedziela serpostna. Stichera na stichownie)

Znajdujemy się w przededniu Wielkiego Postu, św. Czterdziesiątnicy, w czasie życzliwym, czasie pokuty. Święta Cerkiew, nasza Matka, czas ten nazywa „wiosną duchową”.

Post św. Czterdziesiątnicy został ustanowiony przez św. apostołów jako naśladowanie trwającego 40 dni postu proroka Mojżesza (Wj 34), proroka Eliasza (1 Krl 19), a przede wszystkim dla naśladowania przykładu Jezusa Chrystusa, poszczącego przez 40 dni (Mt 4,2). Służy on do godnego przygotowania człowieka wiary do wspominania męki Pańskiej i Chwalebnego Zmartwychwstania Chrystusowego. Zmartwychwstanie Twoje, Chryste Zbawco, aniołowie śpiewają na niebiosach i nas na ziemi uczyń godnymi czystym sercem Ciebie sławić (Paschalna stichera na stichownie, ton 6.).

Św. Czterdziesiątnica to czas gorliwej modlitwy, wstrzemięźliwości i duchowych starań. Św. Ignacy Teofor, mając na myśli jej znaczenie, nakłania nas: Nie lekceważcie św. Czterdziesiątnicy, stanowi ona bowiem naśladownictwo życia Chrystusa. Św. Ambroży z Mediolanu dodaje: Swoim postem Pan uświęcił Czterdziesiątnicę, aby nas nauczyć postu nie za pomocą słów, lecz przykładu.

Widać z tego, że zgodnie z nauczaniem św. Ojców św. Czterdziesiątnica jest szkołą umiaru, matką cnót, wychowawczynią dzieci Bożych, spokojem dusz, kierowniczką nieuporządkowanych, oporą, trwałym pokojem. Jej surowość i znaczenie uśmierzają żądze, tłumią gniew i porywczość, schładzają i poskramiają wszelkie wzburzenie.

Bracia i Siostry! Treść przytoczonych myśli św. Ojców ukazuje nam całą powagę i znaczenie św. Postu. Również możemy zrozumieć, dlaczego św. Cerkiew nazywa okres Wielkiego Postu „wiosną duchową”. Wykorzystajmy ten czas „wiosny duchowej” w celu naszego duchowego odrodzenia i oczyszczenia swoich dusz i całego naszego życia w sakramencie pokuty, który jest dla nas tak niezbędny jak powietrze dla życia. Bez odnowy naszego życia duchowego nie jest możliwy spokój naszego sumienia. Człowiek, który jest oczyszczony modlitwą i owocami pokajania, nabiera sensu życia i otrzymuje spokój wewnętrzny. Jest w stanie wybaczyć wszystko, bowiem jego sumienie staje się czyste i spokojne. Człowiekowi takiemu towarzyszyć będzie duch czystości, mądrej pokory, cierpliwości i miłości, będzie on w stanie widzieć swoje grzechy i nie osądzać brata swego.

Ojcowie, Bracia i Siostry! Wkraczając w dni Wielkiego Postu, dni pokajania i koncentracji duchowej, postarajmy się pogodzić się ze swymi braćmi i siostrami, z którymi, być może, pozostajemy we wrogości i złości, aby, zgodnie z Modlitwą Pańską, oni „odpuścili nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”.

Prawosławny chrześcijanin rozpoczyna post od wybaczenia swym bliźnim ich grzechów i odrzucenia mrocznych spraw, jak też przebywaniem w stosunkach z bliźnimi w stanie nieosądzania. Pamiętajmy, że pojednanie się ze wszystkimi i wybaczenie grzechów jest pierwszym, głównym i koniecznym warunkiem naszego pojednania z Bogiem, oczyszczenia z grzechów.

Bez tego pojednania ze wszystkimi, bez wygaszenia wzajemnych goryczy i wrogości nie można zbliżyć się do Pana, nie można rozpoczynać św. Postu i pokajania. Wszyscy usilnie postarajmy się ukorzyć ciało wstrzemięźliwością, przechodząc przez pole walki nieskalanego postu, modlitwami i łzami znajdźmy zbawiającego nas Pana, uczyńmy konieczne zapomnienie zła… (Niedziela serpostna. Wieczernia. Stichera na Panie, wołam do Ciebie).

Ojcowie, Bracia i Siostry! Życzę wszystkim, aby dni św. Wielkiego Postu odmieniły nas duchowo, odnowiły nasze życie, a umacniając wiarę, zwyciężając grzech, utwierdziły nas w czynieniu dobra oraz oświeciły nas światłem miłości do Boga i człowieka.

Ojcowie, Bracia i Siostry! Wkraczając w dni św. Czterdziesiątnicy w imieniu swoim i duchowieństwa proszę Was wszystkich o wybaczenie naszych grzechów, których dokonaliśmy słowem, czynem, myślami i swymi uczuciami. Wybaczcie nam, grzesznym!

Panie, pomóż nam staraniem dobrym wypełnić ten okres postu, zachować nienaruszoną wiarę, zetrzeć głowy niewidzialnych węży, okazać się zwycięzcami grzechu i bez obawy osądzenia dojść do oddania hołdu świętemu Zmartwychwstaniu (modlitwa przed amboną Liturgii uprzednio poświęconych Darów).

Z miłości Bożej pokorny
+ Sawa, Metropolita Warszawski i całej Polski

 

Adam Matyszczyk
za:orthodox.pl