Spotkanie Pańskie

Spotkanie Pańskie należy do nieruchomych świąt ku czci Matki Bożej i obchodzone jest w 40 dzień po Bożym Narodzeniu (2/15 lutego). W Cerkwi prawosławnej jest to jedno z 12 Wielkich Świąt. Ustanowione zostało na pamiątkę przyniesienia do świątyni  Jerozolimskiej czterdziestodniowego Jezusa Chrystusa. 
​W tym dniu obchodzony jest też Światowy Dzień Młodzieży Prawosławnej.

Podstawą historyczną dzisiejszej uroczystości jest opis tego wydarzenia, zawarty w Ewangelii wg św. Łukasza. Według ówczesnego prawa, każdy pierworodny syn miał być poświęcony Bogu, a kobieta po narodzeniu dziecka musiała być poddana obrzędowi oczyszczenia. Na czterdziesty dzień po narodzinach Chrystusa, Maria z Józefem przynoszą więc Zbawiciela do świątyni Jerozolimskiej. Tam na spotkanie wychodzi mu prorok Symeon. Był to gest symboliczny poświęcenia Bogu tego, co było dla rodziców największą wartością, toteż święty Józef i Maria w pokorze i z szacunkiem przynieśli do świątyni czterdziestodniowego Jezusa.

Tradycyjnie w ten dzień w cerkwiach święci się świece, datego też w terminologii wiernych mówi się o tym dniu święto Hromnicy. Po powrocie z Cerkwi, wierni zapaloną świecą czynią znak krzyża na drzwiach, belce sufitowej oraz oknach, aby chronić domostwo. Dawniej dokonywano też tzw. podstryhannija, czyli podpalania końcówki włosów z czterech stron głowy, by chronić bliskich od nieszczęść. W większości prawosławnych domów świeca umieszczana jest na poczesnym miejscu, najczęściej w pobliżu ikony, by przez cały rok strzegła gospodarstwo domowe przed klęskami żywiołowymi. Świecę gromniczną wkłada się również w ręce umierającym, jako wyraz ich płomiennej wiary z jaką przyjmują cielesną śmierć.

 

Adam Matyszczyk
wykorzystano fragmenty z: cerkiew.pl